کاوش موضوع برهان صدیقین

برهان صدیقین از برهان‌های اثبات وجود خدا و جزو برهان‌های وجودی است. اصطلاح «صدیقین» را نخستین بار ابن سینا، در نمط چهارم کتاب اشارات و تنبیهات برای برهانش برای اثبات وجود خدا به کار برده است. به‌گفته علامه طباطبایی این برهان معتبرترین و قوی‌ترین برهان برای رسیدن به خداست که بواسطه بهره‌گیری از مفهوم اصالت وجود، وجود خدا را اثبات می‌کند. در فلسفه اسلامی، این تقریرها مشهور هستند به این که تنها براهین از میان برهان‌های اثبات وجود خدایند که وجود خدا را با خود خدا و بدون واسطه اثبات می‌کنند. مفسرین برخی آیات قرآن را اشاره به این برهان می‌دانند: «آیا پروردگار تو که بر هر چیز گواه است خودش بس نیست؟» ملاصدرا واضع اصلی مفهوم اصالت وجود است، و به استناد آن دربارهٔ برهان صدیقین می‌گوید:اگر حکمای الهی وجود عالم محسوس را هم مشاهده نکرده بودند، اعتقاد آنان در مورد وجود خدا و صفات و کلیات افعال او غیر از این اعتقادی که اکنون دارند نبود.... بیشتر در ویکی پدیا